Zespół Antropologii Niezdyscyplinowanej ZAND zaprasza na seminarium, które odbędzie się we wtorek 9 maja 2023 roku, wyjątkowo o godz. 15:00 (on-line). Gościem seminarium będzie Juliusz Galiński, który wygłosi referat: W kierunku terrarystyk zdekolonizowanych? Pierwsze wnioski z wielostanowiskowych badań terrarystyki między Europą, Azją i Australią.
Link do spotkania w aplikacji MS Teams:
https://teams.microsoft.com/l/meetup-join/19%3ameeting_NjVjZWNiODktYjYzOS00ZDVhLWI1MWQtOGEzZDc5MWY3MzA2%40thread.v2/0?context=%7b%22Tid%22%3a%225cc680b9-db00-4887-a7ab-84bd8244a208%22%2c%22Oid%22%3a%223cc85eb6-b22b-49da-9346-4ea5b2f68d0c%22%7d
Problematyka seminarium:
Bezkręgowce zaczęły być sprowadzane z krajów skolonizowanych i peryferyjnych do krajów centrum w okresie przypadającym na światową dominację Imperium Brytyjskiego, zwłaszcza w regionach Azji i Afryki. Dziś, tymi samymi szlakami transportowane są do Europy chrząszcze z centralnej Afryki, pająki z Indii, motyle z Indonezji i setki innych rodzajów drobnych stworzeń pochodzących z Globalnego Południa. Są wysyłane w paczkach, chowane w walizkach, płyną statkami czy lecą samolotami. Pełna środowiskowa, jak i społeczna, skala konsekwencji tej praktyki pozostaje niemożliwa do oszacowania – niekontrolowane odłowy, przenoszenie bezkręgowców na nowe siedliska oraz powstawanie gatunkowych hybryd stanowią jedynie wierzchołek góry lodowej. Przy pozornie nieskończonej obfitości bezkręgowców i niemożliwych do zmapowania sieciach relacji między nimi, wszelkie operacje podejmowane zarówno przez indywidualnych terrarystów, jak i lokalne samorządy, rządy państw oraz międzynarodowe instytucje są poruszaniem się po omacku.
Aby zrozumieć fenomen terrarystycznej hodowli bezkręgowców, nie można ograniczyć się do badania praktyki w poszczególnych krajach. Należy spojrzeć przede wszystkim na połączenia, które stworzyły warunki konieczne do powstania współczesnej globalnej terrarystyki – od nowych mediów, poprzez późny kapitalizm, aż do technologii, jaką jest biologiczne pojęcie gatunku. Jaki jest stosunek współczesnej światowej terrarystyki do jej kolonialnych początków? Dlaczego w Polsce tak często stawiane są w terrariach rzeźby udające budowle azteckie, inkaskie bądź afrykańskie, ale w Australii zupełnie się tego nie robi? Czy terrarystyka może być lokalna, czy jest to jednak nieuniknienie zglobalizowana praktyka? Do kogo należy bezkręgowiec, który nigdy nie spotkał człowieka?
W trakcie seminarium odpowiem na te pytania, przedstawiając wstępne wyniki swoich wielostanowiskowych badań terenowych prowadzonych w ciągu ostatnich lat w Polsce, Australii, Tajlandii oraz Singapurze. Omówię zjawisko terrarystyki z perspektywy postkolonialnej oraz przeanalizuję ideologiczne założenia, które leżą u jej podstaw.
Juliusz Galiński jest studentem etnologii i antropologii kulturowej oraz mongolistyki i tybetologii w ramach studiów II stopnia w Kolegium MISH UW. Obecnie realizuje grant w ramach „Inicjatywy Doskonałości – Uczelnia Badawcza” na stażu naukowym na Australijskim Uniwersytetem Narodowym w Canberze. W ramach projektu bada terrarystykę australijską zestawiając ją z terrarystyką polską. Zajmuje się przede wszystkim badaniem bezkręgowców i relacji łączących je z ludźmi. W swoich wcześniejszych badaniach przyglądał się relacjom ludzi i pszczół, a wynik jego prac został opublikowany w „Etnografii Polskiej” (Galiński 2023). Juliusz jest członkiem Collegium Invisibile.
